هزینه تعمیرات اساسی اموال به چه حسابی منظور میگردد و مبنای تشخیص اینکه هزینه های انجام شده هزینه جزئی است یا هزینه تعمیرات اساسی چیست ؟
هزینه های انجام شده جهت تعمیرات دارایی ثابت به دو دستهء تعمیرات اساسی و تعمیرات جزئی تقسیم می شوند .
تعمیرات اساسی که به حساب بهای تمام شدهء دارایی های ثابت منظور میگردد عبارت اند از آن دسته هزینه های انجام شده ای که مصرف بهسازی دارایی ثابت بوده و باعث افزایش منافع آتی موجود به میزان بیش از براورد قبلی گردد :
-افزایش عمر مفید دارایی
– افزایش کارایی دارایی
– بهبود اساسی در کیفیت بازدهی دارایی
سایر تعمیرات دارایی ثابت که مشمول موارد فوق نباشد تعمیرات جزئی تلقی می گردد .
اینگونه مخارج برای حفظ و نگهداری دارائی ثابت در شرایط عادی عملیاتی انجام میشود و در دوره وقوع به عنوان هزینه در حسابها ثبت میگردد .
در واقع وفق بند ۱۱ و ۱۲ استاندارد شماره ۱۱ حسابداری :
بند ۱۱ _ مخارج بعدی مرتبط با دارایی ثابت مشهود تنها زمانی به مبلغ دفتری دارایی اضافه میشود که مخارج انجام شده موجب بهبود وضعیت دارایی در مقایسه با استاندارد عملکرد ارزیابی شده اولیه آن گردد ، به گونه ای که شواهد کافی مبنی بر وقوع جریان منافع اقتصادی ناشی از این مخارج به درون واحد تجاری وجود داشته باشد . نمونه هایی از بهبود وضعیت که منجر به افزایش منافع اقتصادی دارایی میشود به شرح زیر است :
الف- اصلاح فنی ماشین آلات به منظور افزایش عمر مفید ، شامل افزایش در ظرفیت تولید آن .
ب- بهسازی قطعات ماشین آلات به منظور دستیابی به بهبودی قابل ملاحظه در کیفیت محصول .
ج- بکارگیری فرایندهای تولیدی جدید که موجب کاهش قابل ملاحظه در برآورد قبلی مخارج عملیاتی گردد .
۱۲ . براساس معیارهای شناخت مندرج در بند ۶ ، مخارج روزمره تعمیر و نگهداری داراییهای ثابت مشهود که به منظور حفظ وضعیت دارایی در مقایسه با استاندارد عملکرد ارزیابی شده اولیه آن انجام میشود ، معمولاً در زمان وقوع ، به عنوان هزینه شناسایی میگردد .
برای مثال ، مخارج سرویس یا بازدید کلی ماشین‌آلات و تجهیزات معمولاً به این دلیل که موجب حفظ و نه افزایش استاندارد عملکرد ارزیابی شده اولیه دارایی میگردد ، هزینه محسوب میشود.